کد مطلب:223496 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:257
سخن بگو
ابونصر مؤذن نیشابوری گوید:
گرفتار نوعی بیماری شده بودم كه به علت بیماری، زبانم
[ صفحه 45]
سنگین و سخن گفتنم دشوار شده بود. لذا به ذهنم رسید كه به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بروم، در نزد آن بزرگوار، خدای تعالی را بخوانم، و آن امام را شفیع نزد خدا قرار دهم، تا اینكه از این بیماری نجات یابم و بتوانم سخن بگویم. لذا به سوی مشهد حركت كردم، به زیارت مولایم حضرت رضا علیه السلام رفتم، بالای سر حضرت نشستم، دو ركعت نماز خواندم، و سپس به سجده رفتم. در حالت دعا و تضرع بودم و متوسل به صاحب قبر شدم كه مرا از این بیماری نجات دهد. در حالت سجده خواب مرا در ربود. در خواب دیدم كه قبر شكافته شد، و مردی بزرگوار از آن بیرون آمد. نزدیكم شد و فرمود: ای ابونصر! بگو: «لا اله الا الله» به وی اشارت كردم كه من چگونه می توانم سخن گویم، در حالی كه زبان بسته است؟ بر من بانگ زد: آیا قدرت خدا را انكار می كنی؟ بگو: لا اله الا الله.
در این هنگام بود كه زبانم باز شد، و گفتم: لا اله الا الله، و هرگز بعد از آن بسته نشد. [1] .
بنا به آیات فراوان قرآن كریم، مرگ به معنای فنا و
[ صفحه 46]
نابودی نیست. و تمام انسان هایی كه می میرند، به شكل دیگری در زندگی برزخی به حیات خود ادامه می دهند. بنابراین وجود مقدس حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام نیز پس از مرگ زنده اند. و در نهایت نعمت و بركت به زندگی خود ادامه می دهند. و مسلما همان قدرت ها و توانمندی هایی را كه در زمان حیات دنیوی داشته اند. امروزه نیز دارند.
دلیل این مطلب، علاوه بر مستندات قرآنی و حدیثی صحیح، موارد فراوانی از خوارق عادات است كه از این بزرگوار در زمان ما و زمان های نزدیك به زمان ما و زمان های گذشته ی بسیار دور، دیده اند و روایت كرده اند.
با مروری بر این وقایع صحیح - كه همه ی ما شاهد بوده ایم - بار دیگر، ارزش و حقانیت كلام امام امیرالمؤمنین علیه السلام درباره ی اهل بیت علیهم السلام را می یابیم، كه می فرماید:
ای مردم! این حقیقت را از خاتم پیامبران صلی الله علیه و اله و سلم بیاموزید، كه فرمود: «هر كس از ما (اهل بیت) می میرد، در حقیقت نمرده است. و كسی و چیزی از
[ صفحه 47]
ما كهنه نمی شود». پس آنچه نمی دانید، نگوئید، زیرا بسیاری از حقایق در اموری است كه انكار می كنید. [2] .
كسانی كه این گونه قدرت نمایی الهی را انكار می كنند - فقط از آن جهت كه بالاتر از قدرت محدود امثال ما است - بار دیگر كلمات امام امیرالمؤمنین علیه السلام را مرور كنند، تا ببینند كه: امام معصوم علیه السلام بعد از شهادت، به همان قدرت عمل می كند كه در زمان حیات دنیایی عمل می كرد. مرگ، تنها جسم دنیایی را از آن بزرگوار می گیرد، نه قدرت های الهی را.
ما، كه خود را از كمال قرب الهی محروم كرده ایم، دل به همین حیات محدود دنیا بسته ایم. از این رو، مرگ را پایان سیر كمالی انسان می بینیم. و بر اساس همین مبنای غلط، قدرت های خداداد ائمه ی اطهار علیهم السلام را نیز انكار می كنیم. در حالی كه به فرموده ی امام امیرالمؤمنین علیه السلام، بیشتر مصادیق حق، در همان مواردی است كه انكار می كنیم.
این است كه امام رضا علیه السلام بر سر آن فرد بانگ
[ صفحه 48]
می زند: «آیا قدرت خدا را انكار می كنی؟»
باید باور كنیم و با تمام وجود بپذیریم، كه: «ان الله علی كل شی ء قدیر».
گرفتار نوعی بیماری شده بودم كه به علت بیماری، زبانم
[ صفحه 45]
سنگین و سخن گفتنم دشوار شده بود. لذا به ذهنم رسید كه به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بروم، در نزد آن بزرگوار، خدای تعالی را بخوانم، و آن امام را شفیع نزد خدا قرار دهم، تا اینكه از این بیماری نجات یابم و بتوانم سخن بگویم. لذا به سوی مشهد حركت كردم، به زیارت مولایم حضرت رضا علیه السلام رفتم، بالای سر حضرت نشستم، دو ركعت نماز خواندم، و سپس به سجده رفتم. در حالت دعا و تضرع بودم و متوسل به صاحب قبر شدم كه مرا از این بیماری نجات دهد. در حالت سجده خواب مرا در ربود. در خواب دیدم كه قبر شكافته شد، و مردی بزرگوار از آن بیرون آمد. نزدیكم شد و فرمود: ای ابونصر! بگو: «لا اله الا الله» به وی اشارت كردم كه من چگونه می توانم سخن گویم، در حالی كه زبان بسته است؟ بر من بانگ زد: آیا قدرت خدا را انكار می كنی؟ بگو: لا اله الا الله.
در این هنگام بود كه زبانم باز شد، و گفتم: لا اله الا الله، و هرگز بعد از آن بسته نشد. [1] .
بنا به آیات فراوان قرآن كریم، مرگ به معنای فنا و
[ صفحه 46]
نابودی نیست. و تمام انسان هایی كه می میرند، به شكل دیگری در زندگی برزخی به حیات خود ادامه می دهند. بنابراین وجود مقدس حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام نیز پس از مرگ زنده اند. و در نهایت نعمت و بركت به زندگی خود ادامه می دهند. و مسلما همان قدرت ها و توانمندی هایی را كه در زمان حیات دنیوی داشته اند. امروزه نیز دارند.
دلیل این مطلب، علاوه بر مستندات قرآنی و حدیثی صحیح، موارد فراوانی از خوارق عادات است كه از این بزرگوار در زمان ما و زمان های نزدیك به زمان ما و زمان های گذشته ی بسیار دور، دیده اند و روایت كرده اند.
با مروری بر این وقایع صحیح - كه همه ی ما شاهد بوده ایم - بار دیگر، ارزش و حقانیت كلام امام امیرالمؤمنین علیه السلام درباره ی اهل بیت علیهم السلام را می یابیم، كه می فرماید:
ای مردم! این حقیقت را از خاتم پیامبران صلی الله علیه و اله و سلم بیاموزید، كه فرمود: «هر كس از ما (اهل بیت) می میرد، در حقیقت نمرده است. و كسی و چیزی از
[ صفحه 47]
ما كهنه نمی شود». پس آنچه نمی دانید، نگوئید، زیرا بسیاری از حقایق در اموری است كه انكار می كنید. [2] .
كسانی كه این گونه قدرت نمایی الهی را انكار می كنند - فقط از آن جهت كه بالاتر از قدرت محدود امثال ما است - بار دیگر كلمات امام امیرالمؤمنین علیه السلام را مرور كنند، تا ببینند كه: امام معصوم علیه السلام بعد از شهادت، به همان قدرت عمل می كند كه در زمان حیات دنیایی عمل می كرد. مرگ، تنها جسم دنیایی را از آن بزرگوار می گیرد، نه قدرت های الهی را.
ما، كه خود را از كمال قرب الهی محروم كرده ایم، دل به همین حیات محدود دنیا بسته ایم. از این رو، مرگ را پایان سیر كمالی انسان می بینیم. و بر اساس همین مبنای غلط، قدرت های خداداد ائمه ی اطهار علیهم السلام را نیز انكار می كنیم. در حالی كه به فرموده ی امام امیرالمؤمنین علیه السلام، بیشتر مصادیق حق، در همان مواردی است كه انكار می كنیم.
این است كه امام رضا علیه السلام بر سر آن فرد بانگ
[ صفحه 48]
می زند: «آیا قدرت خدا را انكار می كنی؟»
باید باور كنیم و با تمام وجود بپذیریم، كه: «ان الله علی كل شی ء قدیر».
[1] بحارالانوار، ج 49، ص 331 به نقل از عيون اخبار الرضا عليه السلام ج 2، ص 283.
[2] نهج البلاغه، شرح مرحوم فيض الاسلام، خطبه 86.